İstemem! Eksik olsun! İstemem!
Ama şarkı söylemek, düşlemek, gülmek, yürümek…
Tek başına… Özgür olmak… Dünyaya kendi gözlerinle bakmak…
Sesini çınlatmak, aklına esince şapkanı yan yatırmak…
Bir hiç uğruna kılıcına ya da kalemine dokunmak…
Ne ün peşinde olmak, para pul düşünmek,
İstediğin zaman Ay’a bile gidebilmek.
Başarıyı alnının teriyle elde edebilmek.
Demek istediğim asalak bir sarmaşık olma sakın.
Varsın boyun olmasın bir söğüdünki kadar.
Yaprakların bulutlara erişmezse bir zararın mı var?
Dök içindeki öfkeyi dostum.
Ama saklama benden beni sevmediğini.
Edmond Rostand tarafından 1897'de yazılmış klasik bir Fransız tiyatrosudur. Kahramanı Cyrano, geniş burnu nedeniyle kendine güven eksikliği çeken ancak ustaca dövüşen, şairlik yapan ve müzik yapan bir karakterdir. Oyun, aşk, onur ve özveri gibi temaları işler ve Cyrano'nun Roxane'e duyduğu karşılıksız aşk hikayenin merkezindedir. Zekası, şiiri ve unutulmaz karakterleriyle övgü alır ve zamanının ötesinde bir edebi eser olarak kabul edilir.
"İstemem! Eksik olsun! İstemem!
Ama şarkı söylemek, düşlemek, gülmek, yürümek…
Tek başına… Özgür olmak… Dünyaya kendi gözlerinle bakmak…
Sesini çınlatmak, aklına esince şapkanı yan yatırmak…
Bir hiç uğruna kılıcına ya da kalemine dokunmak…
Ne ün peşinde olmak, para pul düşünmek,
İstediğin zaman Ay’a bile gidebilmek.Başarıyı alnının teriyle elde edebilmek.
Demek istediğim asalak bir sarmaşık olma sakın.
Varsın boyun olmasın bir söğüdünki kadar.
Yaprakların bulutlara erişmezse bir zararın mı var?
- Dök içindeki öfkeyi dostum.
Ama saklama benden beni sevmediğini."
Her şeyimi koparın, bekletmeyin ölümü:
Koparıp alın alnımdaki defnemi, göğsümdeki gülümü!
Fakat size rağmen, bir şeyim,
Öyle bir şeyim var ki, alıp götüreceğim.
Benim yegane arzum, artık kalbim durunca,
Damarlarımı soğuk bir rüzgar doldurunca,
Siyah elbisenizin iki manası olsun,
Bundan sonra biraz da bana matem tutulsun!